Plenerowa wystawa rzeźb „Sztuka Przesilenia”

Zapraszamy do obejrzenia w plenerze Arboretum rzeźb wyjątkowych twórców. Wśród magicznych roślin i urzekającej natury podziwiać można prace: Zofii Kubickiej, Jana Mitaś Kubickiego, Zofii Heleny Kubickiej i Janusza Owsianego.

Zofia Kubicka jest performerką, autorką projektów edukacyjnych, współtworzącą Fundację Otwarta Pracownia Twórcza, jednak przede wszystkim rzeźbiarką, w której twórczości odnajdujemy nie tylko tę wrażliwość, ale także niezwykłe pokłady subtelności, a nawet liryki. Autorka urodziła się w połowie lat 60-tych w Gołdapii we wschodniej Polsce. W 1994 ukończyła studia w pracowni rzeźby prof. Jana Kucza na Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Tworzy zarówno małe formy rzeźbiarskie, jak i rzeźby ogrodowe (te znajdują się m. in. w Zespole Pałacowo-Parkowym w Lesznie). Oglądając jej dzieła, nie sposób przeoczyć pewnych “wibracji” między dziełem a przestrzenią, w której się znajduje.

Jan Mitaś Kubicki jest nie tylko rzeźbiarzem, ale także performerem, pedagogiem i działaczem społecznym. W latach ‘80 ukończył słynne Liceum Ogólnokształcące im. Antoniego Kenara w Zakopanem. W 1994 roku obronił dyplom na wydziale rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego. Jego twórczość nie ogranicza się do określonej skali (tworzy instalacje i rzeźby kilkumetrowej wysokości oraz małe formy rzeźbiarskie) czy materiału (tworzy rzeźby z ceramiki, szkła, drewna, brązu, stali, żywicy, kamienia etc.). W swoich działaniach łączy formy przestrzenne, malarstwo i sztuki audiowizualne, często angażując widza we własną przestrzeń twórczą. Jest autorem licznych akcji artystycznych, które skupiają się na współczesnym postrzeganiu człowieka.

Zofia Helena Kubicka z wykształcenia lutniczka i studentka Kulturoznawstwa na Uniwersytecie Wrocławskim. Z pasji wielkiej fotograficzka oraz rzeźbiarka. Tworzy jakby od niechcenia, po prostu intuicyjnie chwyta obrazy z codzienności. Jednak nie są to codzienne obrazy, lecz niesłychanie wyczute grafiki, pełne wirtuozowskich zatrzymań w czasie. Ta niespotykana umiejętność u artystki młodego pokolenia zaskakuje dojrzałością uznanych twórców. Jej dzieła są nie tyle oddaniem rzeczywistości a jej impresją.

Zestawienie medium sztuki będącej swoistym nośnikiem kultury z przeciwną jej dzikością natury ma pobudzić widza do kontemplacji nad codziennością, szczególną w czas przesilenia.